~Fi Ayyi Ardhin Taskun Fa Hunaka DAkwatun Tubna~

Saturday, October 31, 2009

Monolog sore

Patut ku teruskan..or
Ku biarkan saja..
Itulah perkara yang bermain di fikiranku
Kadang-kadang ku rasa perasaan yang sungguh indah
Perasaan yang indah itu hanya sementara..
Perasaan yang indah itu hanya mainan semata2
Ku renung kembali ke dalam lubuk hatiku
Betul ke aku?..aku ke?
Is’t me?
Huh…mengeluh..tidak tahu jawapannya
Beginikah diriku sebenarnya..
Aku kenal tak siapa diriku yang sebenarnya?
Siapa aku?
Tiada jawapan dari hatiku..
Siapa nak jawab untuk ku..
Minta tolong..tapi dengan siapa
Siapa yang mahu tolong aku..
Aku keseorangan..yea, keseorangan..
Ku baringkan tubuhku..
Ke pejamkan mataku..
Ku bayangkan wajah ku..seluruh tubuhku..
Ku bayangkan mata ku, telinga ku, hidung ku..
Tangan ku, kaki ku..seluruh anggota tubuh ku..
Dan…ku gosokkan lembut hatiku..
Untuk ape Allah ciptakan ini semua untuk ku
Cukup lengkap, sempurna..percuma..tanpa minta bayaran sedkit pun..
Tuhan Maha Kaya kepada hamba Nya..
Ku bukakan mata ku..
Perlahan2…
Sekarang ku sedikit mengerti..
Aku manusia..
Makhluk ciptaan Tuhan..
Cukup sempurna dengan akal..
Istimewa..kenapa ku tidak manfaatkan semua ini..
Ke mana telah ku guna semua nikmat Allah ini..
Adakah ku lupa tujuan asal kejadian aku?
Tujuan ape aku hidup..
Suka2? Berfoya2? Exam dapat markah tinggi? Dean’s list?
Betul ke ape yang aku buat sekarang ni..
Ape aku buat sekarang?
Belajar…yea.. aku sedang belajar.. di UIA..
Adakah aku sekadar belajar?
Pagi petang siang malam belajar…
Sampai lewat malam..kul 2,3
Mana tanggujawab aku dengan Tuhan aku..
Adakah aku lupa?
Di lupakan dengan mainan dunia?
Ape aku nak bawa masuk kubur nanti??
Ape? Ape?
Aku nak bawa dean’s list ke?
Nak tunjuk kat Allah dean’s list..
Ya Allah ya Tuhan ku…
Aku dah lari..
Dari tujuan asal ku..
Aku telah terlebih dalam mengejar dunia yang sementara ni..
Ni bukan aku, ni bukan aku,
Amalan aku saja yang dapat menolong aku..
Hafalan quran aku..
Setiap ayat ku baca..darjat ku naik satu demi satu..
Ni yang aku nak. Ni yang aku mahu..
Apabila munkar nakir tanya..
Amalan aku yang berdamping dengan ku..
Menolong ku di kala kesusahan..
Tapi, adakah amalan ku cukup untuk menolong ku?
Ya Allah…Ya Allah…
Ku tercari2 di manakah kehidupan aku yang sebenar
Di mana..
Yea. Aku belajar. Di bumi berkat UIA..
Tapi, harus ku ingat..akhirat jangan sekali2 dilupakan..
Pahatkan permanently..
Akhirat jangan dilupakan..
Sijil engineering ku memang tiada guna langsung once aku masuk kubur..
Ku akan tertanya..di mana bacaan quran ku, di mana hafalan ayat2 quran ku..
Di mana solat2 wajib dan sunat ku.. di mana puasa2 wajib dan sunat ku..
Di mana amalan2 kebajikan ku.. di mana amal sedekah jariah ku..
Di mana amal bakti ku terhadap kedua ibu bapa ku..
Di mana semua amal kebajikan di dunia dahulu..
Ketika ku masih hidup…
Ada..inilah amalan..yang bakal menemaniku kelak dalam kubur.
Bukan sijil dean’s list, bukan sijil engineering, bukan jwatan AFC..
Bukan..bukan..dan bukan..
Sebab itu lah.. ku masih tercari2…dimanakah
KEHIDUPAN YANG ABADI….

Hasil nukilan…
Hafizien
zubc2.8b

No comments:

Post a Comment